Przewlekła niewydolność żylna

Przewlekła niewydolność żylna - (PNŻ, łac. insufficientia venorum chronica) – to stan, w którym dochodzi do wystąpienia objawów zastoju krwi żylnej w żyłach, wskutek wstecznego przepływu żylnego (refluks), zwężenia bądź niedrożności żył. Powoduje to utrudniony odpływ krwi żylnej do serca.

Utrudniony odpływ żylny ujawnia się pod postacią:

• uczucia ciężkości nóg;
• bólu zlokalizowanego wzdłuż przebiegu żyły odpiszczelowej;
• zespołu niespokojnych nóg;
• kurczów nocnych;
• świądu;
• powstawania samoistnych wylewów podskórnych;
• obrzęku podudzi;
• żylakowatości żył powierzchownych;
• powikłań skórnych.

Do czynników ryzyka wystąpienia niewydolności żylnej należą:

- płeć żeńska;

- czynniki dziedziczne – statystyczne ryzyko rozwoju żylaków u osoby, której jedno
z rodziców ma żylaki wynosi 42%, jeśli oboje – ryzyko wzrasta do 89%;

- ciąża (każda ciąża niesie ryzyko rozwoju żylaków i każda następna je dodatkowo zwiększa);

- otyłość;

- praca w pozycji siedzącej lub stojącej, doprowadzająca do zastoju krwi w żyłach kończyn dolnych;

- płaskostopie;

- przyjmowanie doustnych środków antykoncepcyjnych;

Wyróżniamy kilka stopni rozwoju choroby, dających wieloraki obraz kliniczny:

Stopień 0 - niewidoczne lub niewyczuwalne objawy choroby żylnej;
stopień 1- teleangiektazje i żyły siatkowate;
stopień 2 - żylaki;
stopień 3 - obrzęk bez zmian skórnych;
stopień 4 - zmiany skórne: przebarwienia, wypryskowe zapalenie skóry, stwardnienie włókniste skóry, zanik biały, owrzodzenie żylne goleni;
stopień 5 - zmiany skórne z wygojonym owrzodzeniem;
stopień 6 - zmiany skórne z czynnym owrzodzeniem.

Diagnostyka

Do zdiagnozowania choroby służą: próby opaskowe, pomiary obwodów kończyn, badanie dopplerowskie z zastosowaniem fali ciągłej,

USG z badaniem dopplerowskim.
Innymi badaniami wykonywanymi ze szczególnych wskazań są: pletyzmografia, flebografia, termografia, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny.

Leczenie przewlekłej niewydolności żylnej jest długotrwałe, skomplikowane i wymaga bardzo dobrej współpracy pacjenta z lekarzem. Nie istnieje cudowna metoda mogąca pozbawić tej dolegliwości na zawsze.

1.Leczenie operacyjne

Jest podstawowym sposobem leczenia. W większości przypadków są to zabiegi mało inwazyjne i o ile pozwala na to ogólny stan zdrowia pacjenta, wykonywane są często
w warunkach ambulatoryjnych, bez konieczności pozostawania w szpitalu. Blizny po takim leczeniu są najczęściej bardzo małe, po pewnym czasie niemal niewidoczne. Podczas zabiegu często stosuje się znieczulenie miejscowe. Nie wymaga to podawania narkozy, a zapewnia bezbolesność zabiegu. Jest wiele odmian leczenia chirurgicznego, ale są one istotne tylko dla lekarzy wykonujących zabiegi.

2.Skleroterapia

Jest dobrą metodą w przypadku, gdy z jakiegoś powodu odradza się leczenie chirurgiczne. Ma oczywiście swoje zalety i wady. Ta metoda leczenia często jest stosowana w przypadku niewielkich żylaków i pajączków naczyniowych. Często też pozostaje uzupełnieniem leczenia operacyjnego. Zdarza się, że po pewnym czasie zamknięta żyła znów staje się drożna. Niestety tak czasami bywa i trzeba się z tym liczyć decydując się na zabieg. Z pewnością jego główną zaletą jest bezbolesność i szybki efekt, czego pacjenci bardzo się domagają.

3. Kompresoterapia

Leczenie uciskiem wywieranym na nogę. Zwiększa prędkość

przepływu krwi w żyłach, zmniejsza średnicę żył, poprawia czynność zastawek żylnych, zmniejsza obrzęk powstający wokół naczyń niszczący tkanki. Jest to bardzo skuteczne leczenie i powinno być stosowane na każdym z etapów choroby.

4. Leczenie farmakologiczne
Są substancje, które zasadniczo poprawiają powrót krwi żylnej i chłonki (limfy). Większość
z nich należy do grupy flawonoidów (rutozyd, escyna). Leki nie zastępują leczenia chirurgicznego, ale je wspomagają. Niestety jeśli mają być skuteczne, powinny być stosowane na stałe z czym wiążą się znaczne koszty. Leki te pomagają w łagodzeniu objawów ciężkości, bólu, kurczach nocnych.

Najważniejsze jest, aby nie bagatelizować pierwszych objawów choroby, bo choć może zaczynać się niewinnie, jej zaniedbanie prowadzić może do zapaleń żył głębokich, których następstwem może być zespół pozakrzepowy, na którego obraz składają się:

• żylaki,
• obrzęk kończyny,
• zmiany zanikowe skóry,
• brunatne przebarwienia skóry oraz
• przewlekłe owrzodzenia żylne lokalizujące się najczęściej w okolicach kostki przyśrodkowej.